Vroeg...

De drang naar het pennen is minder, maar ik was vanmorgen ineens vroeg wakker dus toch maar weer eens gegaan... En vroeg in het voorjaar en vroeg in de ochtend betekent:  Stalken... Want er was ook weinig wind. Alles draait namelijk om scherpe observatie van het wateroppervlak bij deze vorm van penvissen. De ervaring leert dat als wateren in het vroege seizoen steeds voedselrijker worden, voerplekken minder goed werken. Spontaan los aangeboden aas wordt dan sneller opgeslurpt. Dus moet je de vis lokaliseren en besluipen. Een lastige vorm van vissen, maar wel reuze spannend. Het aloude penvisparadijs, eerder omschreven in deze blog, is er geknipt voor en deze ochtend zag ik het dus na lange tijd weer terug. Kleine belletjes en wat gekolk verraadden de aanwezigheid van deze fraaie, en beresterke, schub die pas na veel worstelen zijn imposante formaat en schoonheid prijsgaf. Mooier kon niet..

Einde seizoen..

De laatste van seizoen 2023-2024...

Het was eind februari en waaide die dag eigenlijk nét iets te hard voor de lichte 8-grammer, maar de wind stond loodrecht op het kanaal en ik zat aan de luwe kant. Om nog iets meer afstand te kunnen overbruggen koos ik niet voor de 32, maar de 40mm Diamond spinner voor een tikkelje meer werpgewicht. En toen bleek er ook nog een stevige trek te staan door de zware bemaling na de langdurige regenval in die dagen. Als ik recht voor me uitgooide liep de lijn tegen de tijd dat de spinner binnen was, evenwijdig aan de oever. Niet echt prettig vissen, maar voor deze fantastische snoekdame maakte het allemaal niet uit. Zij sloeg ergens halverwege het binnendraaien gewoon gretig toe.  

Een schitterende seizoensafsluiting..

Keuzes maken..

Opgegeven..

Het is alweer een tijdje geleden dat ik het ging beseffen: De gedrevenheid bij het penvissen is verdwenen. Het is met name de schoonheid van de natuur in de vroege ochtend die me af en toe nog naar de polder trekt, want de drang naar het vangen van grote karpers is toch echt over. Er zal in de toekomst vast nog wel een leuke vis gevangen worden en dat is dan mooi meegenomen, maar niet meer het hoofddoel. Naast het vissen is er echter altijd een andere grote passie in mijn leven geweest: Fietsen. Dus waren hengels en de racefiets sinds vroeger al de rode draad in mijn vrije tijd. 

Wat de racefiets betreft ben ik altijd een groot bewonderaar geweest van de laatste generatie stalen frames uit midden jaren 90 van het Italiaanse merk Colnago. De lichtste stalen frames ooit gemaakt, schitterend uitgevoerd met chroomwerk en ornamenten. Destijds bij introductie onbetaalbaar, maar na de aanvang van het carbon tijdperk al vrij snel uit de gratie. Ik kon, toen carbon de standaard werd, een nieuw exemplaar aanschaffen voor een fractie van de oorspronkelijke prijs, waar ik vervolgens 13 jaar lang met veel plezier op mocht fietsen alvorens deze op zolder belandde om toch ook plaats te maken voor modern carbon. Maar deze fiets is inmiddels weer in ere hersteld en geheel gerenoveerd. De liefde voor oud staal groeide daarna alleen maar, waardoor ik inmiddels 3 restauratie projecten verder ben met een vierde in aantocht. Ik bouw de frames naar eigen smaak op in "Neo Retro" stijl. Dus met zo veel mogelijk NOS (New Old Stock) onderdelen; oude voorraad maar wel nog nieuw in de doos, en moderne carbon wielen. Dat laatste omdat carbon nu eenmaal een te grote technische verbetering is om aan voorbij te gaan, want het verschil in rijbeleving tussen carbonwielen en ouderwetse metalen uitvoeringen is echt enorm. Naast het lagere gewicht geven de hoge

carbonvelgen de fiets ook een robuuster uiterlijk. Een en ander is voor eventuele geinteresseerden te volgen op mijn andere blog:

voor andere hobby.

https://retrocolnago.blogspot.com/  Maar een mens kan nu eenmaal niet alles hebben, dus besloot ik ter financiering van deze hobby mijn hengel collectie van de hand te doen. Niet in de laatste plaats omdat de hengels op zolder maar lagen te verstoffen. Ik was op dat moment de trotse eigenaar van 8 CJW's, 4 Casting Corners en een unieke Thomas Lont. 

Een imposante collectie, maar ik viste in de praktijk eigenlijk nog maar met 3 hengels; de Flex XXH voor het pennen, en de 8 grams Spirit of Amsterdam en Casting Corner Plug Holland IV voor kunstaas. Ik prijs mezelf nog steeds zeer gelukkig met de bestemming die het overgrote deel van de hengels daarna kreeg. Te weten, Ricardo uit Purmerend. Ricardo is een kenner, liefhebber en verzamelaar bij uitstek, die hengels op waarde weet te schatten, en dolgelukkig was met de verzameling . Hij verzekerde me daarnaast dat als ik spijt zou krijgen, ik de hengels gewoon weer terug kon nemen. 

Wat ik uiteraard nooit zal doen, maar het gaf aan in hoeverre Ricardo ook de emotionele waarde van een hengel weet aan te voelen. Een betere bestemming had mijn vroeger zo gekoesterde collectie niet kunnen krijgen. Alleen de meest functionele hengels zijn nog overgebleven, want je raakt natuurlijk nooit helemáál uitgevist....

Helder..

Overmatige regenval in combinatie met harde wind levert vaak troebel water op, wat voor het kunstaasvissen tamelijk ongunstig is. Water wat vanuit de verzadige landerijen de boezem instroomt, vooral afkomstig van bouwland en akkers, zit vol met sediment wat zorgt voor een dichte waas. In de ondiepe wateren van de talrijke veenpolders hier in de regio geldt dit minder, maar daar is de harde wind weer een spelbreker, want die zorgt al snel voor een omgewoelde bodem. En we hebben nogal wat wind en regen gehad de laatse maanden. 

Dus op zoek naar helder water, of...... er op uit in helder weer. Donker weer wordt als gunstig bestempeld voor het vissen, ik deel die mening zeker, maar zonnig weer zorgde vandaag wel voor beter zichtbaar kunstaas..

Terug naar de polder..

De penhengel werd de laatste twee jaar niet of nauwelijks aangeraakt. Maar de polder in het voorjaar, zeker in de vroege ochtend, blijft nu eenmaal te mooi om links te laten liggen. Dus vanochtend maar weer eens op pad, naar een water hier niet ver vandaan wat zich goed leent voor stalken, want voerplekken werken in het voorjaar toch minder. Er was genoeg vis te zien, maar vangen is een ander ding. Ach ja.. je kent het al jaren.. De vis is of meteen weg, of laat het aas voor wat het is. Ik stond op het punt naar huis te gaan toen er ineens een meter of tien verderop een grote bruisplek opdook. De bodem werd driftig omgeploegd en de tijgernoot werd door deze klokgave schub meteen gretig mee naar binnen geslurp.. Yes.!

De spannende spinner..

Deze prachtsnoek vergreep zich aan de 35 mm diamondspinner, al jaren mijn favoriet. De spinner is echter al tijden lang een ondergewaardeerd kunstaas; op wat fanatieke Schreinerianen na en hier en daar een oudere visser, lijkt niemand ze meer te gebruiken. Ik zie ze nog zelden aan de waterkant. Het zijn shads en pluggen die nu de boventoon voeren en met een reden natuurlijk; je vangt er gewoon goed mee. Maar met name in ondiep water is de superlichte spinner een uitkomst. Je kan ze heerlijk laten zweven, zowel bij het uitgooien als onder water, waarbij ze lekker langzaam binnen te draaien zijn. Op groter water werkt het ook, met name vlak onder de kant. En grote snoek aan licht materiaal; het blijft geweldig..

Bijzondere vangst..

Karper vangen bij het snoeken en andersom.. het gebeurt natuurlijk regelmatig. En je haalt van alles naar boven tijdens het vissen, maar dit was toch wel een bijzondere. Tijdens een vroege karper sessie eerder dit jaar hoorde Ivar wat piepen en haalde binnen. Hij dacht eerst aan een tak of zoiets, maar stond toen oog in oog met dit bijzondere duo. De kleinere snoek bevrijden lukte net niet want helaas kreeg de grote, die toch wel rond de meter gezeten zal hebben, het ineens op haar heupen en nam een run waarbij de haak los schoot.. Laten we op het beste hopen voor deze twee..

Luwte...

 

Ondanks successen met zwaarder materiaal is er voor mij niks mooier dan de vederlichte diamond spinner die aan flinterdun dyneema sierlijk over het water zweeft. Maar met stormachtige wind is dat nogal lastig, dus besloot ik vandaag de luwte op te zoeken. Van de bebouwing dit keer. Ook omdat je in de polder al lang niet meer de enige visser bent en langs de vergeten sloot op een in de buurt gelegen industrieterrein komt volgens mij nooit iemand. En soms loopt het zoals je hoopt. Want ik kreeg al snel te maken met deze fantastische onderwater rover, die me aan de lichte 8-grammer echt alle hoeken van het water liet zien, waarbij de slip er lustig op los bleef ratelen. Veel mooier wordt het toch niet..

Goud van Oud...

Zelf zou ik 'm nooit aangeschaft hebben, maar hij zat in een platte kunstaasdoos samen met wat pluggen en shads, een paar jaar geleden gevonden in het hoge gras langs de waterkant. Een Ondex 6.  Een grote maat en nogal een zware jongen.. Type Goud Decore om precies te zijn, zo weet ik na vandaag.  De Ondex is een echte klassieke en al jaren fameuze spinner bestemd voor Nederlandse wateren, in de jaren vijftig ontwikkeld door hengelsport pionier Nelis Vogel, de grondlegger van Albatros Hengelsport. Hoewel goed vangende spinners, vind ik ze persoonlijk voor de ondiepe polderwateren wat te zwaar, wat met name veroorzaakt wordt door de stevige dreg en het as omhulsel van metaal wikkeldraad. 

Maar ik heb nou eenmaal iets met spinners dus hield ik 'm altijd in de pluggendoos om 'm te proberen in wat dieper water. Zo blijkt ie in het kanaal goed tot z'n recht te komen, vooral als er een stevige trek staat. Het grote blad slaat ver naar buiten uit waardoor de spinner veel weerstand genereert en mooi langzaam gevist kan worden. Met windkracht vijf was het vandaag geen weer voor het lichte spinwerk, dus dan maar met de plughengel op pad naar het oude vertrouwde kanaal. De pluggen leveren echter niets op en ik besluit de Ondex weer eens te proberen.. En dat blijkt een gouden greep.. Letterlijk en figuurlijk.. 

Want al binnen een paar worpen meldt zich deze niet te geloven vette bullebak...

Maar die is nog niet gevangen, en dingen worden er al snel niet echt beter op..  De vis zit namelijk zeer nipt opzij in de bek gehaakt, blijft voortdurend wild kopschudden en weet zich dan ook nog in het rietpartijtje te nestelen, boven in de foto. De zenuwen gieren door m'n lijf als ik 'm er na veel gehannes uiteindelijk toch uit kan loodsen en 'm niet lang daarna in zijn kieuwen kan grijpen. De euforie hierna is nauwelijks te beschrijven.. 

Wat een monster..

Terug naar de Snoek...

Met pluggen smijten op kanalen levert wat grotere snoek op, getuige ook weer bijgaande laatste vis van afgelopen winter, maar de lichte spinhengel langs ondiepe slootjes blijft voor mij toch het leukst.

Helemaal op verstilde dagen met weinig wind als de subtiliteit van dit lichte materiaal ten volle tot zijn recht komt. Maar dan moet er wel snoek zitten en ook nog willen bijten.. Het eerste wordt in deze contreien duidelijk minder, en het laatste deden ze vandaag niet. Althans bijna niet.. De enige vis die ik naar boven wist te halen was bijgaand kroeskarpertje, (of is het toch een giebel..), opgehoest door een snoek die onder de hengel met veel geplons toesloeg, heel even aan de haak bleef en toen los schoot met achterlating van zijn vorige prooi... Ik hoop op meer geluk bij de volgende sessie..